ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://search.kathimerini.gr/?keyword=%D3%F0%E9%F4%DC%EB%E1%F2


ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αλμα προόδου ή βήμα ήσσονος σημασίας

Της Ελενας Καρανατση

Αλμα προόδου ή βήμα ήσσονος σημασίας το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, είναι το ερώτημα που τίθεται στην ελληνική κοινωνία γενικότερα και ειδικότερα στις ομάδες των ανθρώπων που διεκδικούν ισότιμη μεταχείριση με όσους επιλέγουν τον έγγαμο βίο.

Είναι μια νομική απλούστευση, ένα συμβολικό ή ουσιαστικό άνοιγμα σ’ εκείνους που αρνούνται τη σύμβαση του γάμου αλλά είναι έτοιμοι να δεχτούν μία άλλη σύμβαση; Πόση ελευθερία χωρά σ’ ένα σύμφωνο συμβίωσης, είναι όντως αντισυμβατική κίνηση για δύο ανθρώπους του άλλου ή του ίδιου φύλου να ενωθούν μ’ ένα τέτοιο συμβόλαιο;

Επανάσταση για την ελληνική νοοτροπία χαρακτηρίζει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Βαλλιανάτος, μέλος της Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας Ελλάδας και τονίζει ότι «πρόκειται για ένα αντικομφορμιστικό κείμενο που απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν επιθυμούν το θεσμό του γάμου και γενικά διατηρούν μια μποέμικη στάση ζωής. Το συμβόλαιο αυτό έχει μια εξαιρετικά συμβολική σημασία πέραν του γεγονότος ότι νομικά καλύπτει την εξώγαμη συμβίωση. Αν τελικώς ισχύσει και για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις τότε συνεπάγεται ότι αυτές οι σχέσεις ξεφεύγουν από το σπορ πίσω από τους θάμνους. Επιπλέον, καταργούνται πάσης φύσεως βαρίδια και γίνεται μία προσπάθεια κατανόησης των αντισυμβατικών ανθρώπων», καταλήγει ο κ. Βαλλιανάτος.

Αντίθετα, ο Σύλλογος για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια θεωρεί δευτερεύουσας σημασίας την εν λόγω νομική διευθέτηση της συμβίωσης και εκφράζει την αντίθεσή του στην εφαρμογή του συμφώνου και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. «Πιστεύουμε ότι αυτό το σύμφωνο αφορά ουσιαστικά πολύ λίγα άτομα, παρότι απλουστεύει ορισμένες διαδικασίες. Δεν λύνει όμως το πρόβλημα των διαζευγμένων αντρών και των διαλυμένων οικογενειών», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Νίκος Σπιτάλας. Συμπληρώνει δε ότι «οι μισές οικογένειες στη χώρα μας είναι πλέον χωρισμένες και οι περισσότεροι νέοι παντρεύονται και συζούν μετά τα 30 ή ακόμα και τα 40 τους χρόνια. Νομίζω ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση από την πλευρά της Πολιτείας στη διάσωση του θεσμού της οικογένειας και γι’ αυτό πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά ο πολιτισμός της εποχής μας και το οικογενειακό δίκαιο. Οι διαζευγμένοι πατέρες έχουν ελάχιστα δικαιώματα και πολλές υποχρεώσεις, ενώ κάποιος πρέπει να ασχοληθεί και με τα περίπου 120.000 παιδιά που έχουν γεννηθεί εκτός γάμου»...

Οσον αφορά τις γυναικείες ενώσεις της Ελλάδας, προς το παρόν δεν έχουν διαμορφώσει σαφή θέση, αν και σε γενικές γραμμές αντιμετωπίζουν μάλλον θετικά τη νομοθετική αυτή πρωτοβουλία.