Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

AΣΚΗΤΗΣ

http://www.askitis.gr/divorce.aspδιαζύγιο

Τα τελευταία χρόνια στις αναπτυγμένες χώρες, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, παρατηρείται μια σημαντική αύξηση του αριθμού των διαζυγίων. Σύμφωνα με τα διεθνή στατιστικά στοιχεία, περίπου το 70% των γάμων διαλύονται. Στην Ελλάδα, τα διαζύγια αυξάνονται κάθε χρόνο γεωμετρικά. Σε πέντε, το πολύ δέκα χρόνια θα έχουμε φτάσει και στην Ελλάδα το 50%. Από κει και πέρα είναι ενθαρρυντικό ότι 70% περίπου των ανθρώπων ξαναπαντρεύονται. Κι ένα μεγάλο ποσοστό παντρεύονται τον / την ίδια σύζυγο.

Το διαζύγιο είναι μια ψυχικά τραυματική εμπειρία για αυτούς που χωρίζουν, αλλά είναι ακόμη περισσότερο οδυνηρό για το ψυχικό κόσμο των παιδιών. Παρακάτω ακολουθούν χρήσιμες απαντήσεις σε ερωτήματα που ίσως σας αφορούν.

Ποιες ηλικίες είναι οι πιο «επικίνδυνες» για οριστική ρήξη της σχέσης;

Κυρίως συμβαίνει στις ηλικίες μεταξύ 40 και 50, οπότε έρχεται η πρώτη κρίση της μέσης ηλικίας, «τι έκανα, τι δεν έκανα στη ζωή μου» και ο προβληματισμός τι κάνω από εδώ και πέρα. Τα 2/3 των διαζυγίων γίνονται σε αυτή την ηλικία, όταν έχουν μεγαλώσει λίγο τα παιδιά τους και θεωρητικά, θα μπορούσαν να χαρούν πια τη ζωή τους ως ζευγάρι. Η έξοδος των παιδιών από το σπίτι είναι συχνά σημαντική αφορμή για την κρίση της συζυγικής σχέσης.

Ποιος παίρνει συχνότερα την απόφαση, ο άντρας ή η γυναίκα;

Παλαιότερα ήταν οι άντρες που έφευγαν, γύριζαν λίγο με μικρούλες, όσοι μπορούσαν βέβαια, γιατί δεν είναι όλοι εύποροι ούτε είναι κι όλοι σαν τον Μπραντ Πιτ! Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα και στην Ελλάδα. Οι γυναίκες ζητούν πια διαζύγιο, αλλά για πιο πραγματικούς λόγους. Οι άντρες φεύγουν για να βρουν τη μικρή, να ξαναζήσουν τα νιάτα τους, να ξαναβρούν την πρώιμη σεξουαλικότητά τους, είναι βλέπετε λίγο πιο ρομαντικοί τελικά! Οι γυναίκες είναι πιο προσγειωμένες. Σκέφτονται: «μ' αυτόν τον τύπο θα καθίσω τα υπόλοιπα χρόνια; Δεν ενδιαφέρεται για μένα, το μυαλό του είναι εκεί» κ.λπ. Ιδίως όταν φεύγουν τα παιδιά, οι γυναίκες αναζητούν μια πιο ολοκληρωμένη σχέση. Μέχρι τότε την είχαν με τα παιδιά τους, μετά ψάχνουν να τη βρουν με τον άντρα τους ,ή αν έχουν καριέρα, είναι πολύ πιθανό να στραφούν εκεί.

Αποφάσισα να χωρίσω, αλλά με τρομάζει η μοναξιά. Πώς θα κάνω καινούρια αρχή μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης; Τι θα αντιμετωπίσω;

Οι αλλαγές που επιφέρει ένα διαζύγιο είναι πολύ σημαντικές σε όλους τους τομείς, τον συναισθηματικό, τον οικονομικό, τον κοινωνικό, κ.α. Ένας χωρισμός εμπεριέχει την έννοια της απώλειας. Κάθε απώλεια μιας σχέσης, είτε πρόκειται για συζύγους, είτε για ερωτικούς συντρόφους, είναι εξίσου σημαντική και ιδιαίτερα επώδυνη. Προκαλεί πόνο, σύγχυση, συναισθηματική παράλυση, ενοχές, φόβους και ανασφάλεια για το μέλλον, την ίδια στιγμή που όλοι προλαβαίνουν να σε συμβουλέψουν ότι .. «η ζωή συνεχίζεται». Η θλίψη γι’ αυτό που χάσαμε, που δεν μπορούμε να έχουμε πια, είναι κυρίαρχο συναίσθημα. Η ενοχή δεσπόζει, γεγονός που έγκειται στο ότι θα επιθυμούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα ή να είχαμε πει κάτι διαφορετικό ή καλύτερο. Με άλλα λόγια πιστεύουμε πως δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες που είχαμε για τον εαυτό μας. Έτσι ένα διαζύγιο μετά από αρκετά μεγάλο διάστημα δημιουργεί συναισθήματα όπως θυμό, ντροπή, απογοήτευση, ενοχή, απόρριψη, μοναξιά. Ωστόσο, η μοναχικότητα είναι απαραίτητη για ένα χρονικό διάστημα. Είναι σημαντικό το άτομο να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του ακόμη κι αν αυτά είναι αρνητικά. Είναι απαραίτητο να συλλογιστεί τις δικές του ευθύνες, τα λάθη του, να επεξεργαστεί το θυμό του, την πικρία του και στο τέλος να συγχωρήσει τον εαυτό του αλλά και τον πρώην σύντροφό του. Με αυτό τον τρόπο το άτομο θα μπορέσει να προχωρήσει και θα κατακτήσει την ψυχική ηρεμία. Βοηθητικός μπορεί να είναι και ο ρόλος των ανθρώπων που είναι κοντά στο άτομο, εφόσον τα άτομα αυτά είναι σε θέση να ακούσουν και να κατανοήσουν. Καινούρια ενδιαφέροντα, καθώς και νέες γνωριμίες θα βοηθήσουν σε αυτή την αλλαγή της ζωής. Η κρίση σε μια σχέση είναι μια ευκαιρία για αναδιάταξη, γεγονός που θα επιτρέψει στο άτομο να δει αυτό που είναι πιο σημαντικό για αυτό, αφήνοντας περιθώριο χρόνου στον εαυτό του, να επεξεργαστεί και να αποδεχτεί την καινούργια κατάσταση.

Πώς διαμορφώνεται η σεξουαλικότητα της γυναίκας μετά το διαζύγιο;

Ο χωρισμός σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει το τέλος της σεξουαλικής ζωής μιας γυναίκας. Ενδεχομένως , σε παλαιότερες εποχές , τα κοινωνικά στερεότυπα και οι νόρμες απαξίωναν και στιγμάτιζαν τη γυναίκα που επέλεγε να πάρει διαζύγιο. Στην περίπτωση εκείνη , πράγματι, μια γυναίκα μπορεί να αποφάσιζε ότι το πέρας του γάμου της συνεπάγεται και το τέλος της σεξουαλικής της διαδρομής. Η σημερινή γυναίκα, ωστόσο, αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να διεκδικήσει τη συνέχεια της συναισθηματικής και σεξουαλικής της ζωής με περισσότερη ωριμότητα και με μεγαλύτερη συνέπεια ως προς τις δικές της ψυχικές ανάγκες.

Με τον σύζυγό μου αποφασίσαμε να χωρίσουμε αλλά με απασχολεί η κοινωνική απομόνωση και η αντίδραση του οικείου περιβάλλοντός μου.

Όταν ένα ζευγάρι χωρίζει, είναι πιθανό να υπάρξει από το περιβάλλον κριτική, δημιουργώντας το συναίσθημα πως η κοινωνία μας χρεώνει με μια «αποτυχία» και πως εμείς φέρουμε ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης. Συνήθως οι συγγενείς και οι φίλοι προσπαθούν να το μεταπείσουν, ιδιαίτερα αν δε γνωρίζουν τα προβλήματα του γάμου του. Η προσπάθεια αυτή μπορεί να είναι πολύ έντονη και πιεστική και να δυσχεραίνει την κατάσταση για το ζευγάρι. Η οριοθέτηση πως το διαζύγιο αποτελεί ένα προσωπικό θέμα του ζευγαριού και πως η απόφασή του πάρθηκε για να έχει μια καλύτερη ζωή, μπορεί να το απαλλάξει από επιπλέον συναισθηματική φόρτιση. Επιπλέον, είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, να υπάρχει μια αποστασιοποίηση από τους κοινούς φίλους του ζευγαριού. Μη σας τρομάζει όμως αυτό. Δώστε χρόνο στους φίλους σας να ξεδιαλύνουν τα συναισθήματά τους. Είναι πιθανό να σας αποφεύγουν για ένα διάστημα γιατί το δικό σας διαζύγιο ίσως αποτελεί μία δοκιμασία και για τη δική τους σχέση, προβληματίζοντάς τους για την πορεία του γάμου τους. Προσπαθήστε να γνωρίσετε νέους ανθρώπους για να μην τους συνδέετε με το παρελθόν και αποκτήστε καινούριες εμπειρίες.

Με τον σύζυγό μου έχουμε έναν δυστυχισμένο γάμο με συνεχείς συγκρούσεις. Θέλουμε να χωρίσουμε αλλά σκεφτόμαστε τα παιδιά. Αξίζει για τα παιδιά να μείνουμε παντρεμένοι;

Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι γονείς που βιώνουν εντάσεις στο γάμο τους αποτελούν λανθασμένα πρότυπα για τα παιδιά τους, κυρίως σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με τους άλλους. Tα παιδιά που βλέπουν τη μητέρα και τον πατέρα τους να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο με επιθετικότητα, ερειστικότητα ή περιφρόνηση είναι πιθανό να επιδείξουν παρόμοια συμπεριφορά στις σχέσεις τους με τους φίλους τους. Στο ερώτημα λοιπόν αν αξίζει το ζευγάρι να μείνει σε έναν εχθρικό γάμο, μόνο για τα παιδιά, οι έρευνες απαντούν με ένα οριστικό και εμφατικό «όχι». O λόγος είναι ότι ορισμένες μορφές συζυγικών συγκρούσεων έχουν επιβλαβείς επιδράσεις. Mε άλλα λόγια, δεν είναι κατα ανάγκη το διαζύγιο που πληγώνει τα παιδιά, αλλά η έντονη εχθρότητα και η κακή επικοινωνία που μπορεί να αναπτυχθούν μεταξύ των συζύγων και να συνεχιστούν και μετά το διαζύγιο.

Αποφασίσαμε να χωρίσουμε. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας στα παιδιά και τι πρέπει να τους πούμε;

Είναι αλήθεια ότι το διαζύγιο φέρνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή του παιδιού και αυτό μας φέρνει μπροστά σε διλήμματα ή και σε συμπεριφορές, και οφείλουμε να ξέρουμε πώς να τα χειριστούμε, για να αντιμετωπίσουμε τις αντιδράσεις του παιδιού μας όσο το δυνατόν καλύτερα στη νέα μας ζωή. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς, μέσα σ' ένα πνεύμα συνεργασίας για το παιδί τους να έχουν μια κοινή στάση ως προς αυτό, να εξηγήσουν με ήπιο τρόπο τι συμβαίνει και να συζητήσουν μαζί του για την αλλαγή που θα συμβεί στη ζωή του. Πρέπει να το ενημερώσουν πότε πρόκειται να επέλθει ο χωρισμός, με ποιόν από τους δύο γονείς θα μείνει και να το διαβεβαιώσουν ότι θα έχει σταθερή επικοινωνία με το γονέα που δεν θα μείνει μαζί του και πως και οι δυο γονείς θα συνεχίσουν να το αγαπούν. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως ενδιάμεσος ή «σύμμαχος» κάποιους από τους δύο γονείς και να εισπράξει την εχθρότητα που μπορεί να υπάρχει μεταξύ των γονέων. Θα πρέπει να το διαβεβαιώσουν ότι εξακολουθούν να είναι γονείς του όπως και πριν, ότι το αγαπούν και ότι δεν είναι αυτό υπεύθυνο για το χωρισμό των γονιών του. Ακόμη, οφείλουν να του επιτρέψουν να μιλήσει για αυτά που το απασχολούν, για τους φόβους και τις ανησυχίες του. Τέλος, αν οι γονείς νομίζουν πως είναι δύσκολο να διαχειριστούν την κατάσταση, καλό είναι να μιλήσουν εξαρχής σε κάποιον ειδικό παιδοψυχολόγο, ώστε με μια συμβουλευτική παρέμβαση να μπορέσουν να διαχειριστούν την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Τι μπορεί να γίνει όταν ένας από τους δύο διαζευγμένους γονείς δεν επιθυμεί να έχουν τα παιδιά του επαφή με τον άλλον γονιό;

Η συντροφική σχέση μπορεί να τελείωσε αλλά ο γονεϊκός ρόλος παραμένει και πρέπει να παραμένει ισχυρός. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από τους δύο γονείς. Η ανατροφή των παιδιών και η ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη αποτελούν ευθύνη και για τους δύο. Η σχέση του ενός γονιού δε θα πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στη σχέση που πρέπει να έχουν τα παιδιά και με τον άλλο γονιό τους. Οι κατηγορίες του ενός για τον άλλο γονέα προκαλούν σύγχυση και ανασφάλεια στα παιδιά. Οι γονείς είναι απαραίτητο να παραμερίσουν τον εγωισμό τους και να σκεφτούν τις ανάγκες των παιδιών τους, να έχουν ένα κοινό πλάνο για την ανατροφή τους. Τα παιδιά θα πρέπει να περνούν χρόνο και με τους δυο γονείς, εφόσον φυσικά δεν κινδυνεύουν και βρίσκονται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον.

Έχω χωρίσει εδώ και δύο χρόνια και σκέφτομαι να ξαναφτιάξω τη ζωή μου με έναν καινούριο άνθρωπο, αλλά φοβάμαι πως θα το πάρει το παιδί μου αν το μάθει.

Ένας γονιός που σκέφτεται να ξαναφτιάξει τη ζωή του, μπορεί να βιώνει αμφιθυμικά συναισθήματα, γιατί από τη μία επιθυμεί να ζήσει σα ζευγάρι με το νέο σύντροφο και από την άλλη μπορεί να νιώθει ενοχές απέναντι στο παιδί του, επειδή θα το εντάξει σε ένα νέο και «ξένο» για αυτό οικογενειακό σύστημα. Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι ότι δεν αποτελεί για το παιδί αρνητικό παράγοντα η περίπτωση μιας καινούριας σχέσης. Δεν θα πρέπει ποτέ να το ρωτάμε σαν να του ζητάμε την άδεια, ούτε να απολογούμαστε γιατί αποκτήσαμε καινούριο σύντροφο, αλλά να του ξεκαθαρίσουμε ότι η ζωή μας συνεχίζεται. Αλλωστε δεν πρέπει να μπερδεύουμε το γονεικό ρόλο μας με τις προσωπικές μας επιλογές μετά το διαζύγιο και ασφαλώς να μην ξεχνάμε ότι οι γονείς είναι πάντα δύο. Ο χωρισμένος γονιός έχει κάθε δικαίωμα να συνεχίσει τη ζωή του και να αναζητήσει έναν νέο σύντροφο, χωρίς να είναι απαραίτητη η συγκατάθεση του παιδιού του. Όταν ο γονιός νιώσει σίγουρος για τα συναισθήματά του και την επιλογή του αλλά και για τις προθέσεις του νέου συντρόφου του, μπορεί να πει στο παιδί ότι έχει την ανάγκη ενός συντρόφου και ότι αυτό δεν θα πρέπει να το ανησυχήσει ή να το εκλάβει ως απειλή για τη σχέση τους.

Το παιδί μπορεί να τρέφει ελπίδες επανασύνδεσης των δύο γονιών του και να πληγωθεί αντιμετωπίζοντας τη νέα πραγματικότητα. Ο γονιός λοιπόν, θα πρέπει να δώσει στο παιδί την ευκαιρία να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, χωρίς να το πιέσει να δεχτεί το νέο σύντροφο αμέσως. Επιπλέον η σύζευξη αυτή πρέπει να γίνει με ιδιαίτερα προσεκτικό τρόπο και να επέλθει μετά από κατάλληλη προετοιμασία προς το παιδί. Μια περίοδος δοκιμής και προσαρμογής είναι αναγκαία πριν παρθούν αποφάσεις για γάμο. Είναι σημαντικό να σεβαστεί κανείς τους χρόνους του κάθε μέλους, ώστε οι αλλαγές και η αμοιβαία επαφή να έρθουν ομαλά. Έτσι θα είναι σε θέση να δεχτεί την καινούργια οικογενειακή κατάσταση, χωρίς να νιώθει ότι απειλείται η σχέση του με το γονιό του.

Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες αιτίες διαζυγίου;

Συμμετοχή της γυναίκας στον εργασιακό χώρο
Οικονομική της ανεξαρτησία
'Aνοδος εκπαιδευτικού και μορφωτικού επιπέδου της γυναίκας
Η αλλαγή της νομοθεσίας στο διαζύγιο, χωρίς υπαιτιότητα
Οι αλλαγές στη ζωή και των δύο φύλων και στο ζευγάρι
Οι αλλαγές στην αντίληψη για συζυγική και συντροφική ζωή
Η μεταβολή στις αξίες και πρότυπα στις νέες γενιές, για τον θεσμό της οικογένειας
Υψηλές οικονομικές απαιτήσεις του τρόπου ζωής μας
Η μη ανοχή του ενός προς τον άλλο
Οικονομικές δυσκολίες που φέρνουν το ζευγάρι σε συγκρούσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

BINTEO SYGAPA ΣΥΓΑΠΑ

Αναγνώστες