ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ (ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ)

Αρσενικά υπό εξαφάνιση
Σάββατο, 13.09.08

Σώστε τα αρσενικά!» Αδιανόητη θα φάνταζε πριν από μερικές δεκαετίες η φράση-κραυγή αγωνίας, που έγινε τίτλος επιτυχημένου βιβλίου και, όπως φαίνεται, εσωτερική προσταγή για γυναίκες του 21ου αιώνα. Ο φεμινισμός, λοιπόν, ευνούχισε τους άντρες ή η κάκιστη ερμηνεία του από θηλυκά με εμμονές και απωθημένα, που σε συνδυασμό με την προβολή προτύπων από τα media –όπου συχνά οι άντρες απεικονίζονται ως άτιμοι, κτηνώδεις, αποτυχημένοι ή ανόητοι– οδήγησε σε μια διεστραμμένη εκδοχή του;
Τη στέρηση της αρχοντιάς και του προστατευτικού ρόλου των ανδρών στην κοινωνία και την αποδόμηση ρόλων αμφοτέρων των φύλων διαπιστώνουν επιστήμονες - συγγραφείς, μεταξύ των οποίων αρκετές εκπρόσωποι του «ασθενούς» φύλου, προκαλώντας σάλο στα γυναικεία στίφη. Η διάσημη Αμερικανίδα Κάθλιν Πάρκερ στο συγκλονιστικό βιβλίο «Save the Males» καταγράφει την πορεία του πάλαι ποτέ ισχυρού φύλου προς την παρακμή, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά των συζητήσεων που έχουν ανάψει τον τελευταίο καιρό. Υπενθυμίζει πως επί 30 χρόνια οι άντρες δέχθηκαν τα πυρά μιας κουλτούρας βασισμένης στην αντίληψη ότι αυτοί φταίνε για κάθε δεινό της ζωής και επιρρίπτει ευθύνες σε «φεμινιστές», media, κινηματογράφο, μουσική, εκπαιδευτικό σύστημα, πολιτική, ενώ ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Ντόιλ, σε παλαιότερο βιβλίο με τον ίδιο τίτλο, κατηγορεί, επίσης, νομοθέτες και δικαστές. Ο βραβευμένος Γουόρεν Φάρελ, με τελευταίο συγγραφικό έργο το «Does Feminism discriminate against Men?» (Κάνει ο φεμινισμός διακρίσεις κατά των αντρών;), επισημαίνει πως «το πρόβλημα με το φεμινισμό είναι ότι είδε τους άντρες ως εχθρούς. Οταν μόνο ένα φύλο κερδίζει, τότε και τα δύο φύλα χάνουν», ενώ η Κάρολ Πλα Λιμπό, συγγραφέας του «Prude», διαπιστώνει ότι «παρερμηνεύοντας την ελευθερία, μερικές γυναίκες συμπεριφέρονται χυδαιότερα από το χειρότερο άντρα».
Και καθώς πολλά θηλυκά προμηθεύονται και φορούν T-shirts που διατίθενται στη διεθνή αγορά με το σλόγκαν «Boys are stupid – Throw rocks at them» («Τα αγόρια είναι ηλίθια – Λιθοβολήστε τα»!), οι περισσότερες έρευνες μεταδίδουν μια φθαρμένη εικόνα της σημερινής αρρενωπότητας:
Παρουσιάζουν τους άντρες νευρωτικούς και λιγότερο καταξιωμένους, «αντικείμενα» και ελάχιστα σεβάσμιους, περισσότερο μπερδεμένους από ποτέ με την ταυτότητα τους και απογοητευμένους, λόγω περιθωριοποίησής τους. Η σημασία της πατρότητας υποβαθμίστηκε ως παλιομοδίτικη έννοια και οι γυναίκες –αρκετές από τις οποίες αναμασούν τον αστικό μύθο της τεκνοποίησης μέσω κλωνοποίησης και χωρίς τη συμβολη των αντρών– δύσκολα δέχονται ότι τα αγόρια μετά τα επτά τους χρόνια προτιμούν την πατρική συντροφιά. «Στην Ελλάδα χιλιάδες αρσενικά παιδιά διαζευγμένων γονέων μεγαλώνουν σε γυναικείο περιβάλλον, χωρίς αντρικό πρότυπο, και συχνά ευνουχίζονται νωρίς από τη νοοτροπία των, κατά το διεθνή νεολογισμό, φεμι-ναζί», λέει στον ΕΤ ο πρόεδρος του Συλλόγου για την Αντρική και Πατρική Αξιοπρέπεια, Νίκος Σπιτάλας, αναγγέλλοντας το διεθνές συνέδριο του προσεχούς Ιανουαρίου, στη Δράμα, με θέμα «Δικαιοσύνη και Αυτοσεβασμός Αντρα και Πατέρα».
Η ψυχολόγος Λιάνα Καλιέρου, που ετοιμάζει σχετικό βιβλίο, δηλώνει πως «οι άντρες είναι γενεσιουργοί και οι γυναίκες οφείλουν να το παραδεχθούν», ενώ από το χώρο του θεάματος, που επίσης «κατηγορείται» για την… πτώση των αρσενικών, η ηθοποιός Πέγκυ Τρικαλιώτη αντιδρά εύστοχα: «“Σώστε τους άντρες”, μπας και μας διεκδικήσουν ξανά», ο δε σεναριογράφος Φίλιππος Δεσύλας περιγράφει στον ΕΤ το πρόβλημα με οκτώ μόνο λέξεις: «Για να βρεθεί ισορροπία, πρέπει πρώτα να χαθεί…»