ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΑΠΟ ΗΛΙΑ ΤΣΑΜΟΥΡΓΚΕΛΗ - ΣΥΓΑΠΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Το ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα μας θεμελιώθηκε με την βασική παραδοχή πως ο κάθε εργαζόμενος θα καταβάλλει ένα μέρος από τον μισθό του, για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή σύνταξη στα γεράματα του.



Το ασφαλιστικό μας σύστημα δηλαδή, χρηματοδοτήθηκε από όλους μαζί τους εργαζόμενους που δημιούργησαν μια δεξαμενή χρημάτων ώστε να αντλείται σε ώρα ανάγκης το χρειαζούμενο ανά περίπτωση ποσό.



Μετά την καταλήστευση των αποθεμάτων αυτών, αντί να αναζητηθούν ευθύνες από όσους λήστεψαν αυτά τα χρήματα που δεν είναι άλλοι παρά οι εκάστοτε κυβερνήσεις, έρχονται με αστεία επιχειρήματα να μας πουν πως η αναλογία εργαζόμενοι-συνταξιούχοι είναι τέτοια που επιβάλλει συρρίκνωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας. Δηλαδή μετακύλησαν στα παιδιά την υποχρέωση να δώσουν σύνταξη στους γονείς τους όταν, οι ίδιοι οι γονείς μας είχαν φροντίσει για τον εαυτό τους κατά το παρελθόν.



Στη συνέχεια, ανάλογα με τον συσχετισμό δυνάμεων στην βουλή και τις συμμαχίες που έκανε η εκάστοτε κυβέρνηση, διάφορες συντεχνίες έφτιαχναν το δικό τους ταμείο που όμως με τη νομοθεσία που περνούσαν, υποχρέωναν τους υπόλοιπους εργαζόμενους να τους το χρηματοδοτούν. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν τα ευγενή ταμεία σε αντιδιαστολή με το λαϊκό Ι.Κ.Α.



Σήμερα, είναι τόσο βαθειά η οικονομική κρίση που αναγκάζει τους κυβερνώντες να κρατήσουν για συμμάχους τους ελάχιστες μόνο επαγγελματικές ομάδες, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό πολιτική κρίση ακόμα και μέσα στους κόλπους τους.



Η πολιτική κρίση λοιπόν είναι βαθειά και είναι βέβαιο πως θα έχει διάρκεια. Αυτή θα τροφοδοτεί τους κοινωνικούς αγώνες που με την σειρά τους θα τροφοδοτούν την πολιτική κρίση. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα αιτήματα των εργαζόμενων είναι εκ των πραγμάτων σύνθετα, δηλαδή είναι κατ ελάχιστο οικονομικά και θεσμικά μαζί, είναι ζητήματα δημοκρατίας.



Εμείς, τα μέλη του ΣΥ.Γ.Α.Π.Α, εκτός του ότι κάθε ένας ξεχωριστά αγωνίζεται μέσα από τον επαγγελματικό του χώρο, όλοι μαζί δίνουμε έναν επιπρόσθετο αγώνα για το δικαίωμα να μπορούμε να εκφράσουμε τα ευγενέστερα των αισθημάτων μας στα παιδιά μας.



Αγωνιζόμαστε για την αλλαγή του οικογενειακού δίκαιου ώστε η νομοθεσία να προστατεύει το παιδί αναγνωρίζοντας πως εκείνο είναι που χρίζει υποστήριξης, αναθέτοντας από κοινού και στους δύο γονείς την ευθύνη της επιμέλειας του.



Αγωνιζόμαστε να βγούμε από τον κλοιό της τιμωρίας που μας εξοβελίζει η πολιτεία επειδή χωρίσαμε. Είμαστε ιδιότυπα φυλακισμένοι από νόμους, δοξασίες και πρακτικές αναχρονιστικές. Έχουν καταργηθεί τα βασανιστήρια κι εν τούτοις βασανιζόμαστε με ψυχικό πόνο, γιατί με βίαιο τρόπο μας αποξενώνουν από τα ίδια τα παιδιά μας. Είμαστε θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης που είναι σε βάρος των παιδιών μας, που όμως το παρασιτικό σύστημα που δουλεύει γύρω από τα διαζύγια τα χρησιμοποιεί σαν άλλοθι για να συντηρείται το ίδιο.



Για όλα αυτά τα ξεχωριστά και επώδυνα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, εμείς τα μέλη του ΣΥ.Γ.Α.Π.Α, είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε μέχρι την δικαίωση.