ΚΥΡΟΥ Δ, Λογοτέχνης

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
Δημήτρης Κύρου, λογοτέχνης, πρώην Πρόεδρος Ε.Λ.Ε.Ε.

Πως θα καμάρωνε άραγε ο Νεφεληγερέτης Δίας, όταν από την κορυφή του Ολύμπου αποθαύμαζε ευχαριστημένος τους ηρωϊκούς άθλους του γιού του Ηρακλή, που κατατρόπωνε όλους τους εχθρούς του και τις ατελείωτες περιπέτειες του με τα παιχνίδια της μοίρας, που απεργάζονταν την καταστροφή του ανθρώπινου γένους σύμφωνα με την μυθολογία;
Ποια αισθήματα πλημμύριζαν την καρδιά του πολυταξιδεμένου Οδυσσέα, όταν μετά από τις εικοσαετείς περιπλανήσεις του, καθώς επέστρεφε τελικά στην Ιθάκη του και στην υπομονετική Πηνελόπη, χαίρονταν την εξόντωση των μνηστήρων που πολιορκούσαν σφετερίζοντας τον θρόνο και την καρδία της γυναίκας του από τον άξιο να τον διαδεχτεί γιό του Τηλέμαχο;
Τι σκίρτησε στην καρδία και στον νου του Φιλίππου, σαν είδε τον γιό του Αλέξανδρο σε νεαρή ηλικία ακόμη να δαμάζει έξυπνα τον άγριο Βουκεφάλα, στρέφοντας τον περήφανο κέλητα, ώστε να μην τρομάζει από την δική του σκιά, έχοντας πίσω του τον λαμπερό ήλιο της Μακεδονίας;
Αν και η ιστορική αναδρομή και η απαραίτητη αναφορά στους θρύλους που έθρεψαν την παράδοση και την συνέχεια στον ευλογημένο τόπο μας βλέπουμε ακόμη να συνεχίζεται αδιάλειπτα και καθημερινά να επιβεβαιώνεται συνεχώς ανανεωμένη συμβολή της παρουσίας του πατέρα, στην διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού. Χαρά και ικανοποίηση πλημμυρίζει την καρδιά του κάθε πατέρα, όταν διαπιστώνει πως το παιδί του πετυχαίνει στην κάθε προσπάθεια και καταφέρνει να ξεπερνάει την όποια προσδοκία του.
Σημαντική και ουσιαστική βέβαια η συμβολή της μάνας στο μεγάλωμα των παιδιών, αλλά ο ρόλος του πατέρα, είναι αυτός που πρέπει, προβάλλει μοναδικός, πολύτιμος και αναντικατάστατος για την ζωή του παιδιού και την διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες που συχνά προβάλλουν στην μεταλλαγμένη από τις κοινωνικές συνθήκες δομής της οικογένειας, εξαιτίας κυρίως οικονομικών ή και άλλων παραγόντων, έρχονται συχνά στα αυτιά μας διάφορα δυστυχώς παραδείγματα και ποικίλες περιπτώσεις, όπου η απουσία του φυσικού πατέρα καταλήγει αποφασιστική στην τελική διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού όταν μεγαλώσει μονάχα με την μάνα, κι ακόμη χειρότερα με συγγενείς της μιας ή της άλλης πλευράς.
Σαν μεγαλώσει αυτό το παιδί και δημιουργήσει την δική του οικογένεια, συχνά σε κάποιες στιγμές θα θυμηθεί απαραίτητα πως ανδρώθηκε χωρίς την προστατευτική σκιά του πατέρα και η συνειδητοποίηση αυτής της έλλειψης θα το ακολουθεί για πάντα. Τότε θα προσπαθήσει να αναπληρώσει τις ευτυχισμένες εκείνες ημέρες που στερήθηκε μέσα από την προσφορά της αγάπης του προς τα δικά του παιδιά.
Σ’ εκείνον λοιπόν τον άξιο γιο, που έφτασε να γίνει ο ίδιος ένα άξιος πατέρας, ας αφιερώσουμε αυτές τις παρήγορες σκέψεις με κάθε σεβασμό και εκτίμηση για τον κάθε πατέρα που του στέρησαν το δικαίωμα και την χαρά να μεγαλώσει τα παιδιά του. Με κάθε λοιπόν ευκαιρία θα πρέπει να τιμούμε και να γιορτάζουμε την συνεχή προσπάθεια και τον αγώνα ενός τέτοιου σημαντικού ανθρώπου που δίνει νόημα στην έννοια του πατέρα με την ουσιαστική κατάθεση του και το ενδιαφέρον του για την αξιοσύνη και την προκοπή των παιδιών του.
Η τιμές για τον πατέρα δεν θα έπρεπε να περνάνε απαρατήρητες και στα ψιλά των εφημερίδων ή των σχετικών ημερολογίων όπου αναφέρονται οι γιορτές, στα γεγονότα και τις παγκόσμιες ημέρες για κάθε μεγάλη ή μικρή επέτειο, θα πρέπει να την γιορτάζουμε με κάθε ευκαιρία.